86 | Pezzer Raymond de (1885-1924)

Raymond (Fernand Pierre) de Pezzer

21 november 1885 – 5 augustus 1924

Raymond de Pezzer was een Franse componist, jurist en musicus, actief in het begin van de 20e eeuw. Geboren in Parijs als zoon van dokter Oscar de Pezzer en Marguerite Vial, groeide hij op in een cultureel verfijnd milieu. De familie was bevriend met Pedro Gailhard (Pierre Samson), legendarisch bas en tweemaal directeur van de Opéra de Paris. De naam van Gailhard leeft door in Raymonds overleden zoontje, Pierre André Samson de Pezzer.

Raymond combineerde zijn muzikale roeping met een opleiding in de rechten. Hij studeerde aan het Conservatoire de Paris, en promoveerde aan de universiteit van Parijs op een proefschrift getiteld L’Opéra devant la loi et la jurisprudence(1911), waarmee hij zijn twee werelden elegant wist te verbinden.

In 1914 nam hij deel aan de prestigieuze Prix de Rome, waar hij achter Marcel Dupré de eerste tweede Grote Prijsbehaalde met zijn cantate Psyché. De jury, onder voorzitterschap van Saint-Saëns, kende hem erkenning toe. Zijn muzikale ontwikkeling werd echter onderbroken door de Eerste Wereldoorlog. Als onderofficier in de infanterie componeerde hij voor het front; in april 1917 werden zijn werken uitgevoerd in het Théâtre de Monte-Carlo, onder leiding van Henri Büsser, ten bate van militaire liefdadigheid.

Na de oorlog keerde hij terug naar het muzikale leven. In 1919 hervatte hij zijn kandidatuur voor de Prix de Rome, maar ontving geen onderscheiding. Wel organiseerde hij kamermuzieksessies in het Théâtre des Champs-Élysées en werkte mee aan de heropleving van het Théâtre Femina.

Zijn liederen verschenen bij Ricordi, waaronder L’Ombre sur les yeux, Le Cimetière soleil, Aubade (op tekst van Albert Samain), en Chant pastoral. Ook schreef hij de muziek voor het eenakter-mysteriespel Le Bon Plowman (1912).

Hij woonde met zijn moeder aan de rue Erlanger in het 16e arrondissement van Parijs, en overleed op jonge leeftijd — slechts 37 jaar oud — op 5 augustus 1924, in Cambo-les-Bains (Pyrénées-Atlantiques), waar hij verbleef in de Villa Etchegorria. Zijn werk, hoewel deels vergeten, getuigt van een gevoeligheid en intellect die de Franse muziek van zijn tijd mee kleur gaven.