1807 – 1873
Cellist – Dirigent – Muziekleider van de Opéra de Paris
Georges Hainl was een Franse cellist en dirigent, actief in de negentiende eeuw en vooral bekend vanwege zijn rol als muzikaal leider van de Opéra de Paris in de jaren 1860 en begin 1870. Hij werd geboren in 1807 in Frankrijk — vermoedelijk in Lyon — in een tijdperk waarin de Franse muziekwereld in beweging was, van de Napoleontische nasleep naar de groots opgezette romantiek.
Hainl begon zijn carrière als cellist, en wist zich al snel te onderscheiden als een begaafd kamermusicus én orkestspeler. Zijn naam wordt in de jaren 1840 en 1850 regelmatig vermeld in verband met concerten in Parijs, waaronder bij de Société des Concerts du Conservatoire, het oudste en beroemdste symfonieorkest van Frankrijk. Zijn stijl werd omschreven als warm, gedisciplineerd en muzikaal zeer expressief.
Rond 1863 werd Hainl aangesteld als chef-dirigent van de Opéra de Paris, de meest prestigieuze operainstelling van Frankrijk. Hij volgde daarmee een generatie op van dirigenten als Nestor Roqueplan en werkte nauw samen met componisten als Ambroise Thomas, Gounod en Halevy.
Onder zijn leiding werden talrijke grootse producties gerealiseerd, waaronder nieuwe werken van Franse componisten en opvoeringen van het Italiaanse repertoire (Verdi, Rossini). Hainl stond bekend als een strenge maar rechtvaardige orkestleider, die zowel het orkest als het koor op een hoog muzikaal peil wist te houden.
Zijn dirigeerstijl was minder flamboyant dan die van latere 19e-eeuwse figuren zoals Hans von Bülow of Mahler, maar werd geprezen om zijn nauwkeurigheid, balans en muzikaal inzicht.
Georges Hainl overleed in 1873, tijdens zijn ambtstermijn aan de Opéra de Paris. Hij werd begraven op het Cimetière du Père-Lachaise, waar zijn naam voortleeft in de schaduw van andere grote Parijse muziekfiguren uit die tijd. Hoewel hij als componist geen grote werken naliet, was zijn invloed als uitvoerder en organisator van het operaleven van grote betekenis voor de muziekinfrastructuur van Frankrijk.