Bij gebrek aan enige marimba literatuur van Kreutzer een uitvlucht voor mij om noten te kunnen spelen. Hoe anders is het nu!
15 november 1766 – 6 januari 1831
Frans violist, componist en pedagoog
Rodolphe Kreutzer was een van de meest invloedrijke figuren in de Franse vioolschool van de late 18e en vroege 19e eeuw. Als virtuoos violist, dirigent, componist en docent had hij een blijvende impact op de Europese muziekcultuur.
Geboren in Versailles, genoot hij zijn opleiding van zijn vader en later van Anton Stamitz. Hij maakte furore als violist in heel Europa en werd een sleutelfiguur aan het Conservatoire de Paris, waar hij samen met Pierre Rode en Pierre Baillot de basis legde voor de Franse viooltraditie.
Kreutzer componeerde meer dan veertig opera’s, waaronder La mort d’Abel (1810), alsook vele concerten, kwartetten en educatieve werken. Zijn 42 Études ou Caprices pour violon worden nog steeds wereldwijd gebruikt in het vioolonderwijs.
In 1798 ontmoette Kreutzer Ludwig van Beethoven in Wenen, terwijl hij in dienst was van Jean-Baptiste Bernadotte, toenmalig Frans ambassadeur. Beethoven componeerde zijn Vioolsonate nr. 9 in A majeur, Op. 47, aanvankelijk voor George Bridgetower, maar na een persoonlijke breuk herschreef Beethoven de opdracht aan Kreutzer. Ironisch genoeg speelde Kreutzer het werk nooit — hij vond het "onspeelbaar" en weigerde het uit te voeren.
Toch bleef zijn naam verbonden aan een van de beroemdste vioolsonates ooit geschreven, wat zijn faam in de muziekgeschiedenis verzekerde.
Kreutzer overleed in Genève in 1831. Zijn werk leeft voort in concertzalen, lesmethodes en in het eeuwige mysterie rond de Beethoven-sonate die zijn naam draagt — en die hij nooit speelde.
