1 december 1781 – 23 augustus 1839
Frans violist, componist en virtuoos
Charles Philippe Lafont werd geboren in Parijs en kreeg zijn eerste vioollessen van zijn moeder. Later studeerde hij bij de grote meesters Rodolphe Kreutzer en Pierre Rode, beide leerlingen van de Viotti-school. Lafont ontwikkelde een briljante speelstijl, die de klassieke Franse techniek verrijkte met virtuositeit en flair.
Hij begon al op jonge leeftijd aan concertreizen door Duitsland en andere delen van Europa. Tijdens de Franse Revolutie verliet hij Frankrijk en bouwde hij zijn carrière internationaal verder uit.
In 1808 werd hij benoemd tot kamerviolist van tsaar Alexander I van Rusland. In 1815 keerde hij terug naar Frankrijk, waar hij de functie opnam van eerste violist van de koninklijke kamermusici onder Lodewijk XVIII en muzikaal begeleider van de hertogin van Berry.
In 1816 nam hij deel aan een legendarisch vioolduel met Niccolò Paganini in het Teatro alla Scala. Hoewel er geen winnaar werd aangewezen, kreeg Paganini de meeste publieke bijval.
Hoewel slechts een klein deel van Lafonts composities bewaard is gebleven, leeft zijn naam voort via onder meer Franz Liszt’s Grand Duo concertant (S.128), gebaseerd op Lafonts melodie Le Marin.
Lafont was ook een begaafd zanger, maar hij blijft vooral herinnerd als één van de grootste Franse violisten van zijn tijd.
Hij overleed in 1839 na een tragisch ongeval: de koets waarin hij reisde sloeg om.
