Het romantische columbarium van Père Lachaise

Het is nauwelijks voor te stellen, maar in de beginjaren was Père Lachaise allesbehalve geliefd. Te ver van de stad, en bovendien niet geheiligd — wie wilde daar nu zijn laatste rustplaats vinden? Men koos liever voor een graf rondom de kerk, dicht bij de hemel. Père Lachaise werd aanvankelijk gezien als het domein van zonderlingen: atheïsten, kunstenaars, acrobaten, zelfmoordenaars — het ‘andere volk’.

Toch keerde het tij. Met een listige vorm van marketing: de overblijfselen van beroemde namen als Molière, La Fontaine en het tragische liefdespaar Héloïse en Abélard werden plechtig naar het kerkhof overgebracht. Want, zo wist het stadsbestuur: mensen — ook doden — liggen graag in goed gezelschap.

Héloïse en Abélard – een graf vol drama

Hun graf is een van de bekendste op het kerkhof: dat van Héloïse en Abélard, de Franse Romeo en Julia. Het verhaal leest als een middeleeuwse tragedie. De jonge, briljante filosoof Abélard wordt rond zijn 39ste ingehuurd om Héloïse — twintig jaar jonger — privéles te geven. Liefde volgt. En een zwangerschap.

Wanneer haar oom, de kanunnik Fulbert, achter de affaire komt, is hij genadeloos. Op een nacht laat hij Abélard castreren door een ingehuurde handlanger. Geknakt trekt Abélard zich terug in een klooster. Wat overblijft is hun beroemde briefwisseling — een monument van hartstocht, berouw en intellect.

Abélard stierf in 1142, Héloïse in 1164. Pas eeuwen later, na negen herbegravingen, worden hun lichamen in 1817 samengebracht op Père Lachaise. Hun monument, onlangs gerestaureerd, staat in de zuidwesthoek van divisie 7.

Victor Noir – van journalist tot vruchtbaarheidssymbool

Niet alleen Abélard zorgt voor ophef rond geslachtsdelen op Père Lachaise. Ook Victor Noir, redacteur bij de krant La Marseillaise, kreeg een postuum reputatieprobleem. Op 22-jarige leeftijd werd hij doodgeschoten door prins Pierre Bonaparte, neef van keizer Napoleon III, na een conflict over een beledigend artikel.

Bonaparte claimde dat Noir hem een handschoen in het gezicht had geslagen en werd uiteindelijk vrijgesproken. Maar Noir kreeg het laatste woord — of liever: beeld. Zijn graf toont hem in brons, levensecht neergevallen, met opvallende welving in de broek. Die bobbel werd het onderwerp van een opmerkelijke traditie: vrouwen zouden vruchtbaar worden door het aanraken ervan.

Zoveel werd er geaaid en gewreven dat het beeld begon te slijten. Er kwam een hek. Dat hek werd in 2005 weer verwijderd na protesten van Parijse vrouwen. Inmiddels staat er een bordje dat waarschuwt tegen onfatsoenlijk gedrag of graffiti. Maar de glans op de plek in kwestie blijft opvallend goed onderhouden...

Een paar praktische tips

📍 Wil je een specifiek graf bezoeken? Haal dan bij de ingang een kaart (€ 2) met de locaties van ruim 750 bekende namen.
💻 Geen tijd om langs te gaan? Bezoek Père Lachaise virtueel op www.pere-lachaise.com
🏛 Meer weten? De vereniging Les Amis et Passionnés du Père Lachaise (APPL) zet zich sinds 2004 in voor behoud en bekendmaking van het culturele erfgoed van deze bijzondere rustplaats.

Conclusie:
Van de doden niets dan goeds. Zeker als ze iets moois hebben nagelaten — en dat hebben ze hier in overvloed.

🎼 Muziek en verhalen? Bezoek: https://pere-lachaise.nl/muziek