Zangeres, actrice, verteller van het Parijse leven
📍 Bijgezet op Père Lachaise, Parijs
Yvette Guilbert werd geboren als Emma Laure Esther Guilbert op 20 januari 1865 in Parijs. Ze groeide op in een arm gezin en werkte al op jonge leeftijd als winkelmeisje bij het warenhuis Le Bon Marché. Maar haar stem en uitstraling trokken al snel de aandacht — niet door kracht of virtuositeit, maar door karakter, expressie en durf.
Ze begon als actrice bij het theater, maar vond haar ware roeping in het cabaret en het chanson. Rond 1890 begon ze op te treden in de café-concerts van Parijs — waaronder Le Chat Noir en de cabarets van Montmartre. Met haar hoge handschoenen, sobere houding en semi-sprekende zangstijl bracht ze teksten die vaak gingen over het harde, tragikomische leven van vrouwen in de marge: courtisanes, wasvrouwen, meisjes die droomden van liefde en ondergingen wat het leven gaf.
Yvette Guilbert was geen doorsnee zangeres. Ze zong niet, ze vertelde. Ze bracht chansons met een bijna toneelmatige intensiteit — half gezongen, half gesproken — met een bitterzoete glimlach en een scherpe pen. Haar chansons waren vaak gewaagd, soms satirisch, altijd menselijk.
Ze werd een favoriet van kunstenaars als Toulouse-Lautrec, die haar vaak portretteerde. Ook de internationale podia openden hun deuren: ze trad op in Londen, Berlijn, Wenen en zelfs in de Verenigde Staten, waar ze door onder anderen Freud en Shaw bewonderd werd.
Naast haar optredens schreef Guilbert boeken over zangkunst, chansons en het Parijse leven. Ze werd een verzamelaar en beschermster van het Franse culturele erfgoed — een chansonnière met een academisch hart.
Ze overleed op 3 februari 1944 in Aix-en-Provence, tijdens de Duitse bezetting van Frankrijk. Haar lichaam werd overgebracht naar Père Lachaise, waar ze rust onder de bomen van de stad die haar vormde en die zij met haar stem tot leven bracht.
