87 | Boris Vian (1920–1959)

Boris Vian (1920–1959)

Trompettist, schrijver, dichter, jazzpromotor
📍 Columbarium van Père Lachaise – 2e verdieping, niche 6609

Een man die tegelijk jazz blies, romans schreef, protestliederen zong en sciencefiction in het Frans salonfähig maakte. Boris Vian was niet in een hokje te stoppen — en deed ook geen moeite.

Geboren in Ville-d’Avray in 1920, genoot hij een klassieke opleiding als ingenieur, maar koos uiteindelijk voor een leven in de marge van het burgerlijke bestaan. Hij werd een spilfiguur in het existentialistische en jazzminnende Parijs van de jaren '40 en '50. Als trompettist speelde hij in rokerige kelders, als schrijver ontwierp hij werelden waarin logica zich boog voor poëzie (L’Écume des jours), en als proteststem zong hij tegen militarisme, hypocrisie en burgerlijkheid (Le déserteur).

Zijn vriendschappen met Duke Ellington en Miles Davis maakten hem tot bruggenbouwer tussen Amerika en Frankrijk, tussen muziek en taal. In zijn lijf woonden duizend levens; hij stierf jong — aan een hartaanval tijdens de première van een filmadaptatie van zijn eigen boek, waar hij heftig tegen gekant was.

Sindsdien leeft hij voort, als mythe, als rebel, als dichter met een demper op zijn trompet.