Pianiste, pedagoge, oprichtster van Le Jardin de Musique
📍 Bijgezet op Père Lachaise, Parijs
Aïda Aleçian werd in 1919 geboren in Istanbul in een muzikale familie. Van jongs af aan was muziek een vanzelfsprekend onderdeel van haar bestaan. Haar vader was violist en orkestleider — de klanken van strijkers en melodieën hoorden bij het dagelijks leven. Als meisje toonde ze al een bijzonder talent aan de piano, en dat talent bracht haar uiteindelijk naar Parijs, waar ze zich na de Tweede Wereldoorlog definitief vestigde.
In Frankrijk vervolgde Aïda haar opleiding aan de École Normale de Musique, waar ze werd gevormd tot een expressieve, technisch begaafde pianiste. Ze trad op, gaf recitals, speelde in kamermuziekverband en vormde een duo met haar echtgenoot, cellist Noé Aleçian. Toch lag haar hart niet alleen bij het concertpodium, maar vooral bij de kunst van het onderwijzen.
Ze gaf les aan diverse conservatoria, maar merkte al snel dat het klassieke onderwijssysteem kinderen te laat en te rigide benaderde. Daarop besloot ze een eigen weg te gaan. In 1968 richtte ze in Asnières-sur-Seine een muziekschool op met een veelzeggende naam: Le Jardin de Musique — een tuin waar muziek kon groeien.
Haar onderwijsfilosofie was vernieuwend: begin vroeg, werk in groepjes, en leg de nadruk op samenklank, luistervaardigheid en muzikale verbeelding. Muziek was voor haar geen ladder van examens, maar een weg naar zelfkennis en schoonheid. Generaties jonge musici vonden in haar lessen meer dan techniek: ze vonden inspiratie, warmte, en liefde voor het vak.
Aïda Aleçian overleed in 1990. Haar werk leeft voort, niet alleen in haar voormalige leerlingen, maar ook in de muziekschool die tot op de dag van vandaag haar naam en idealen eert. Haar graf op Père Lachaise is geen stilteplek, maar een plek waar nog altijd zachtjes muziek klinkt.