Franck Fernandel (1935–2011)
Zanger, acteur, radiostem en trotse zoon — een leven in het spoor van, maar ook los van Fernandel.
Geboren op 10 december 1935 in Marseille als Franck Gérard Ignace Contandin, was Franck Fernandel het jongste kind van de iconische Franse acteur Fernandel. Zijn achternaam klonk als een erfenis, en toch gaf Franck er een eigen stem aan.
Hij groeide op in de villa “Les Mille Roses”, het huis dat zijn vader in 1934 had gekocht. Het was geen gewone jeugd: zijn wereld draaide al vroeg om film, muziek en de lach van een miljoenenpubliek. Toch duurde het even voor Franck zijn plaats vond op het podium.
Zijn eerste stappen zette hij naast zijn vader in de film En avant la musique (1962). Een jaar later speelde hij al hoofdrollen, onder meer in L’Âge ingrat met Jean Gabin. Maar het werd al snel duidelijk: film was niet zijn eindbestemming — muziek wel.
Franck Fernandel omarmde het Franse chanson en ontwikkelde een stijl als crooner met flair en melancholie. Zijn stem klonk warm, met een mediterrane gloed, en hij bracht romantiek zonder kitsch.
Met nummers als Les Yeux d’un ange (1965) en Si on se tendait la main (1979) haalde hij topnoteringen in Frankrijk, Québec en zelfs de VS. Van zijn album L’Amour interdit (1982) werden meer dan 300.000 exemplaren verkocht. De samenwerking met bassist Bernard Edwards (van CHIC) bracht zelfs een funktoets in zijn Franse pop.
Zijn repertoire groeide uit tot een rijk boeket chansons, waaronder:
Comme on change
La vie est rétro
Les enfants, c’est comme les oiseaux
César, Fanny, Vincent et Fernand (een liefdevol eerbetoon aan zijn familiegeschiedenis)
Naast muziek was er de radio. Hij was een graag gehoorde stem op Europe 1 en later op RMC, waar hij programma’s als Accent tonique en Come dans ma radio presenteerde. In die periode ontmoette hij zijn grote liefde, Corinne Delahaye, met wie hij trouwde en twee kinderen kreeg: Vincent (acteur, regisseur) en Manon (bloemontwerper).
In 1973 richtte hij Franck Records op, later gevolgd door In TV, een audiovisueel productiebedrijf. Zo bouwde hij, in alle stilte, een duurzaam oeuvre uit.
Franck Fernandel overleed op 75-jarige leeftijd in zijn vertrouwde Marseille, in de nacht van 7 op 8 juni 2011. Zijn crematie vond plaats in Aubagne, in aanwezigheid van meer dan 500 mensen — een eerbetoon aan een man die nooit zijn stem verloor in de schaduw van zijn vader.
“Mijn naam is Fernandel, maar ik heet Franck.”
Een zin die alles zegt: erfgenaam van een legende, maar altijd zijn eigen melodie.
