10 | Filliaux Louise, née Tiger (1848-1916)

Louise Tiger (Filliaux-Tiger)
22 mei 1848, Parijs – 28 november 1916, Nice

Louise Tiger werd geboren in Parijs als dochter van de schilderes Félicie Tiger (geb. Defert). Ze studeerde aan het Conservatoire de Paris, waar ze in 1869 een tweede prijs behaalde voor harmonie en begeleiding. Na haar huwelijk met Charles-Émile Filliaux trad ze als componiste naar buiten onder de naam Filliaux-Tiger.

Ze maakte naam als pianiste, pianolerares en componiste. Haar bekendste werk is Source capricieuse voor piano of harp, een geliefd stuk dat geregeld op concertprogramma’s verscheen. Haar carrière kenmerkte zich door een sterke inzet voor vrouwelijke componisten.

In 1897 richtte ze de jaarlijkse “Broederavond” op in de Salle Pleyel — een concertavond gewijd aan uitsluitend vrouwelijke componisten. Op het programma stonden toen onder meer werken van Marguerite Balutet, Hélène Collin, Louise Comettant, Isabelle Delâge-Prat, Hélène Krzyżanowska, Alice Sauvrezis en Marie-Louise Seveno. Het jaar daarop wijdde ze het concert aan laureaten van de eerste prijs contrapunt en fuga, met muziek van onder meer Joséphine Boulay, Hedwige Chrétien, Hélène Gonthier, Madeleine Jossic en Marie Prestat.

Louise Tiger was ook actief in de Union des Femmes Professeurs et Compositeurs de Musique (UFPC), zette zich in voor dierenbescherming, en leidde een kinderkoor binnen de Association des Enfants de la Seine, waar ze voorzat in het damescomité.

Ze componeerde liederen, kamermuziek en enkele symfonische werken, en schreef bovendien transcripties voor piano vierhandig van werken van haar vriend Jules Massenet.

Louise Tiger overleed op tragische wijze in 1916 in Nice. Haar testament bevatte een schenking van 120.000 frank aan de Franse staat, onder de voorwaarde dat dit bedrag zou worden aangewend voor de uitvoering van Franse symfonische werken. Haar begrafenis vond plaats in de Église de la Sainte-Trinité in Parijs. Ze werd begraven naast haar moeder op Père Lachaise.

Nalatenschap
Louise Tiger blijft herinnerd als een pionier in de strijd voor erkenning van vrouwelijke componisten, én als een talentvolle componiste en docente in haar eigen recht.