66 | Louise Bertin (1805–1877)

Louise Bertin (1805–1877)
🎼 Een vrouw met een stem in een mannenwereld

Louise Bertin werd geboren in een invloedrijke Parijse familie die diep geworteld was in de wereld van de journalistiek en cultuur. Als dochter van de hoofdredacteur van de Journal des Débats groeide ze op in een omgeving waar kunst, politiek en intellect samensmolten. Ze toonde al jong een talent voor muziek en literatuur.

Hoewel ze door een lichamelijke beperking (ze liep met een stok en had zwakke gezondheid) beperkt werd in haar bewegingsvrijheid, bleek haar innerlijke wereld des te rijker. Ze studeerde compositie bij toonaangevende leraren en begon op jonge leeftijd met het schrijven van muziek. Haar vroege opera’s, waaronder Guy Mannering en Le Loup-garou, lieten zien dat ze niet terugdeinsde voor het grote podium.

In 1831 waagde ze zich aan een bewerking van Goethes Faust, gevolgd door haar bekendste werk: La Esmeralda, gebaseerd op Victor Hugo’s Notre-Dame de Paris. Dat Hugo persoonlijk de tekst aanpaste, en dat Hector Berlioz haar hielp bij de orkestratie, getuigt van het vertrouwen in haar talent. Toch werd de opera overschaduwd door politieke en sociale weerstand. Louise Bertin was immers niet alleen een vrouw in een mannenwereld, maar ook de dochter van een invloedrijk opiniemaker. Haar opera werd na enkele uitvoeringen stilgelegd.

Ze trok zich terug uit het publieke muziekleven, maar bleef schrijven – zowel muziek als poëzie. In haar poëtische bundels reflecteerde ze op natuur, verlies, en haar eenzame positie als kunstenaar.

Louise Bertin overleed in 1877. Ze ligt begraven op Père Lachaise, division 66. Haar graf is stil, maar haar muziek verdient nog altijd weerklank. Ze was een van de weinige vrouwen van haar tijd die zich een plaats wist te veroveren tussen de operacomponisten van Frankrijk – niet ondanks, maar dankzij haar vasthoudendheid, haar stem, haar verbeelding.