23 juni 1837 – 6 mei 1892
Componist – Orkestrator – Muziekpedagoog
Ernest Guiraud was een Frans componist en leraar, vooral bekend als de man die de recitatieven schreef voor Bizets opera Carmen en de eerste versie van de opera Les Contes d’Hoffmann van Offenbach voltooide. Zijn werk en invloed strekken echter veel verder dan deze twee wapenfeiten: Guiraud was een culturele spilfiguur in de Parijse muziekscene van zijn tijd.
Guiraud werd geboren in New Orleans (Louisiana, VS), als zoon van de Franse componist Jean-Baptiste-Louis Guiraud. In 1848 verhuisde hij naar Frankrijk, waar hij werd toegelaten tot het Conservatoire de Paris. Hij was een briljant student en won in 1859 de prestigieuze Prix de Rome, een prijs die ook Gounod, Massenet en Debussy ten deel viel.
Guiraud schreef een aantal opera’s, waaronder:
Sylvie (1864)
Piccolino (1876)
Frédégonde (postuum afgemaakt door Saint-Saëns en Dukas)
Zijn werken werden met respect ontvangen, maar hij verwierf vooral bekendheid door zijn bijdragen aan andermans meesterwerken. Zo schreef hij:
De recitatieven voor Bizets Carmen, waardoor de opera ook zonder gesproken dialogen uitgevoerd kon worden
De orkestratie en voltooiing van Offenbachs Les Contes d’Hoffmann, na diens overlijden in 1880
Begeleidingen en bewerkingen van werken van Saint-Saëns, Thomas, Gounod
Hij was een begenadigd instrumentator, die bekend stond om zijn orkestrale finesse en inzicht in dramatiek.
Guiraud was een geliefd docent aan het Conservatoire de Paris. Tot zijn leerlingen behoorden:
Claude Debussy
Paul Dukas
Erik Satie
Hij doceerde compositie, harmonie en orkestratie, en zijn invloed op de Franse muziekontwikkeling van het fin-de-siècle was aanzienlijk, ook al werd zijn eigen werk overschaduwd door dat van zijn beroemdere tijdgenoten.
Ernest Guiraud overleed op 6 mei 1892 in Parijs, op 54-jarige leeftijd. Hij werd begraven op het Cimetière du Père-Lachaise, waar hij rust tussen tijdgenoten met wie hij artistiek verbonden was.
Guiraud is een typisch voorbeeld van een "componist van componisten": zijn naam prijkt zelden op concertprogramma’s, maar zijn hand is hoorbaar in werken die dagelijks wereldwijd worden uitgevoerd. Als brug tussen generaties, mentor van vernieuwers, en trouwe dienaar van het theater, verdient hij zijn plaats in het Franse muzikale pantheon.
