Componist, muziekuitgever en pionier in de pianobouw
Ignace Joseph Pleyel werd geboren op 18 juni 1757 in Ruppersthal, een klein dorpje in Neder-Oostenrijk. Hoewel hij in Oostenrijk ter wereld kwam, werd hij uiteindelijk een sleutelfiguur in het Franse muziekleven van de late 18e en vroege 19e eeuw. Hij was een leerling van de beroemde componist Joseph Haydn en ontwikkelde zich tot een productief componist binnen de klassieke stijl, met meer dan 40 symfonieën, 70 strijkkwartetten en talloze kamermuziekwerken op zijn naam.
Zijn carrière leidde hem naar Straatsburg, waar hij dirigent werd van de kathedraal, en later naar Parijs, waar hij zich vestigde als een spilfiguur in het muziekleven van de hoofdstad. In 1797 richtte hij de Éditions Pleyel op, een invloedrijke muziekuitgeverij die onder meer werken van Haydn, Mozart en Beethoven verspreidde. Zijn publicaties maakten deze muziek bereikbaar voor een breed publiek in heel Europa.
Maar misschien nog bekender werd hij door zijn rol als pianobouwer. In 1807 richtte hij samen met zijn zoon Camille de firma Pleyel et Cie op, een pianofabriek die al snel een reputatie kreeg voor innovatieve en kwalitatief hoogstaande instrumenten. Pleyel-piano’s werden later geliefd bij grote componisten en pianisten zoals Frédéric Chopin, die exclusief op een Pleyel speelde bij zijn concerten in Parijs.
Na een rijk en veelzijdig leven trok Pleyel zich in 1824 terug op het platteland, zo’n 50 kilometer buiten Parijs. Hij overleed op 14 november 1831, in een tijd waarin zijn klassieke stijl als ouderwets werd beschouwd ten opzichte van de opkomende romantische stroming. Toch bleef zijn bijdrage aan de muziekwereld indrukwekkend: als componist, als verspreider van grote muziek via zijn uitgeverij, en als bouwer van een nieuw type expressief instrument dat bepalend zou zijn voor de romantische pianomuziek.
Ignace Joseph Pleyel werd begraven op de begraafplaats Père Lachaise in Parijs. Zijn graf is niet alleen een rustplaats, maar ook een stille herinnering aan een man die op drie manieren zijn stempel drukte op de Europese muziek: met noten, met drukinkt, en met hamertjes en snaren.
