10 | VALERIO, Patrick BOUGIS, dit (1958-1988)

Zanger, idool van het zachte refrein
📍 Bijgezet op Père Lachaise, Parijs

Patrick Bougis, bekend onder zijn artiestennaam Patrick Valerio, werd geboren in 1951 in Frankrijk. Hij brak begin jaren '70 door als zanger met een gevoelig timbre, een jeugdige uitstraling en een stijl die zweefde tussen Franse variété en popromantiek.

Zijn grootste succes kende hij met het nummer "Je t’emmène dans la vie" — een melodieus lied vol belofte, dromerige liefde en verlangen naar een ander, mooier leven. Hij werd omarmd door een jong publiek dat zich in zijn teksten herkende: zacht, oprecht, melancholiek.

Valerio was geen luidruchtige ster. Hij paste niet in het beeld van de excentrieke vedette, maar in dat van de jongen van naast de deur: lang haar, open blik, een bijna verlegen glimlach. Zijn stijl deed denken aan de chansonniers van de generatie voor hem, maar dan met een lichte popinslag — muziek voor het hart, niet voor het spektakel.

Hij bracht enkele singles uit en verscheen in televisieprogramma’s, maar zijn carrière bleef relatief kort. De muziekindustrie veranderde snel, en Patrick Valerio verdween langzaam uit de schijnwerpers. Toch bleef hij geliefd bij een trouwe kring luisteraars die zijn nummers bleven draaien — als stil verzet tegen de tijd.

Patrick Valerio overleed in 1983, op slechts 32-jarige leeftijd. Zijn overlijden liet een gevoel van gemis na: het gevoel dat er nog zoveel gezongen had kunnen worden. Hij werd bijgezet op Père Lachaise, waar zijn rustplaats een stille hommage is aan de zachtheid van een stem die nooit luid hoefde te zijn om gehoord te worden.