Op 20 augustus 1944, terwijl Parijs op het punt stond bevrijd te worden, werd Lucienne gegrepen door de opwinding die door de stad trok. In een spontaan gebaar van hoop hing ze een Franse vlag uit het raam – een uiting van vreugde, verwachting en patriottisme. Maar het noodlot sloeg toe: in plaats van bevrijders was het een Duitse tank die haar straat passeerde. Ze werd getroffen door een schot en overleed korte tijd later aan haar verwondingen.
Lucienne werd slechts 18 jaar oud. Ze werd begraven op de begraafplaats Père Lachaise, waar haar graf nog steeds de herinnering draagt aan haar naam, haar jeugd en het dramatische moment waarop haar leven eindigde – op het kruispunt van oorlog en vrijheid.
Haar graf is voorzien van een engel, symbool van onschuld en troost. Ze is geen bekend figuur uit de geschiedenisboeken, maar haar naam leeft voort als symbool van alle gewone burgers wier levens abrupt en zinloos werden weggerukt in het geweld van de geschiedenis.
